Pemahaman dan Penerapan Sosiologi Sastera dalam Sastera Melayu Moden (Understanding and Application of Sociology of Literature in Modern Malay Literature)

Abstract

The concept of sociology of literature in Malay literature in the main is divided into three main categories of understanding and application. The first category - based on the assumption that literature is both ahistorical and asocial - sees a critical study as necessarily confined to scrutinising the literary text only and to highlighting the fictive world evoked in the text studied. To the extent that it restricts itself to the social world in the text, this approach is not dissimilar to the intrinsic method so favoured by Malay critics. The second category, premised on the existence of a significant relationship between a text and its context, strives to highlight the dynamics between the two, especially the influence of the latter on the content and form of the finished work. The third category, similarly persuaded, nevertheless sees the need to locate a literary text within a particular paradigm to best understand the social preoccupations that it addresses. Comparatively speaking, the first category dominates the Malay literary world and serves as its “knowledge” of what constitutes sociology of literature and its application in critical studies.

ABSTRAK

Dalam konteks kesusasteraan Melayu, konsep sosiologi sastera umumnya terbahagi kepada tiga bentuk pemahaman dan penerapan. Pemahaman pertama bertolak daripada andaian bahawa teks sastera bebas daripada tuntutan dan pengaruh persekitaran. Justeru, kajian dipusatkan kepada teks semata-mata dan ditumpukan kepada usaha menyerlahkan gambaran masyarakat fiktif seperti yang tertera dalam teks yang dikaji. Kajian seperti ini tidak jauh berbeza daripada kajian intrinsik yang lumrah ditemui; hanya ianya kini ditumpukan kepada gambaran masyarakat dalam teks sastera. Pemahaman kedua menghujahkan bahawa persekitaran mempunyai kaitan yang penting dengan karya yang terhasil. Justeru, kajian menganalisis dinamika antara teks dengan konteksnya dan bagaimana konteks tersebut mempengaruhi karya yang terhasil daripada segi isi dan bentuknya. Pemahaman ketiga, yang juga meyakini eratnya jalinan antara persekitaran dan karya, lebih menjurus kepada penggunaan sesuatu paradigma tertentu untuk mengkaji permasalahan yang dibangkitkan dalam teks sastera. Secara bandingan, pemahaman pertama adalah jauh lebih dominan dan merupakan ‘ilmu’ tentang sosiologi sastera yang dianuti dan diamalkan dalam sastera Melayu.